dwadzieścia

nie wyobrażałam sobie zbyt wiele nie miałam wyćwiczonej tej kwestii od zawsza robiłam co mi kazali i ile nie potrafiłam stworzyć swojej historii

myślałam że jestem częścią czegoś większego nie wychylałam się szłam z innymi w szeregu nigdy przez to nie dotykałam czegoś głębszego wszystkie przeżycia były we wspólnym obiegu

nie jest mi łatwo teraz o sobie decydować czuję że bezradność ze mną tu tańczy muszę się sama na nowo tu zbudować wiesz Mamo siebie najtrudniej się niańczy

pisząc to trochę się żalę ale bardziej chwalę poradzę sobie zrobię to dla mnie i dla Ciebie teraz już wystrojona wchodzę na sądową salę pojednana idę uczestniczyć w mym pogrzebie

Katarzyna Boyen