Katarzyna Boyen

rozproszył mnie wtedy całkowicie wszedł pewnie z całą swoją energią nie wiem nawet skąd to uczucie wiem jedno oczy nigdy nie kłamią

nie wyobrażałam sobie zbyt wiele nie miałam wyćwiczonej tej kwestii

jej słowa rozstrzaskały jego wrażliwość zbierał się długo cierpiał z początku

świecie mój zredukuj się ściśnij mnie by poczuć bliskość

stłumione pragnienia niedopuszczalność siebie już nawet brak wkurzenia dopiero będzie żal w grobie

wstrząs relacyjny dawna energia wyparowała nowa energia zaczęła oddziaływać niemała

długi stół z niedoskonałościami ludzkimi wspólne rozmowy prawie jak zwykle o niczym

ciało padło wbiło się w leżak bezchmurne tło myśli w hamak